Łucja od dziecka miewa bardzo realne sny przez które dostaje ataków paniki. Jej życie z pozoru jest idealne. Przystojny i czarujący chłopak i wspaniała przyjaciółka. Kochający rodzice. Jednak wszystko zmienia się gdy w jej snach zaczyna pojawiać się tajemniczy chłopak, który skrada jej serce. Przekonana, że on istnieje rzuca chłopaka, ignoruje przyjaciółkę przestaje chodzić do szkoły. Tylko pytanie czy to sen czy wszystko dzieje się naprawdę.
Dziewczyna, otoczona jest bliskimi, którzy się o nią troszczą nie ma problemów a mimo to choroba zjada od środka. Autorka pokazuje jak podstępna może być m.in depresja, że dotyka każdego nie ważne ile ma lat, z jakiej klasy społecznej pochodzi czy też jaki styl życia prowadzi.
W moim odczuciu jest to opowieść o walce i życiu z chorobą, która przypomina mi trochę schizofrenię albo zaburzenie snu (anoneirognozja). Chociaż po przeczytaniu książki do końca bardziej skłaniałbym się ku pierwszej wersji albo silnej odmianie depresji.
Autorce udało się w idealny sposób pokazać wewnętrzna walkę głównej bohaterki z demonami. Jak na to wszystko reagują bliscy? Mimo ogromnych starań zwłaszcza rodziców, którzy dostosowują prawie całe życie dla Łucji. Chcą jej pomóc jednak wraz z wiekiem dziewczyna bardziej się zamyka i nie pozwalają nikomu do siebie dotrzeć. Przez co bardziej zamyka się w swoim fikcyjnym świecie gdzie czuje się wyzwolona i daje się porwać fikcyjnemu uczuciu. Nie dopuszcza do siebie wiadomości, że to tylko sen. Boli ją, że nikt jej nie wierzy. Wszystko to doprowadza do wewnętrznej autodestrukcji Łucji.
Czy będzie kontynuacja, nie wiem. Zakończenie dużo nie mówi i jest jedną wielką niewiadomą. Daje dużo do myślenia.
Książka otrzymana w ramach współpracy z wydawnictwem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz